De (ver)kracht(ing) van gedachten

Het dunne spoor tussen gedachten onderbenutten & misbruiken

‘Let op je gedachten, want het worden woorden.
Let op je woorden, want het worden daden.
Let op je daden, want het worden gewoonten.
Let op je gewoonten, want ze worden je karakter.
En let op je karakter, want het wordt je lot.
Wat we denken, worden we.’

Bovenstaande uitspraak wordt (in variaties) toegeschreven aan grootheden zoals Boeddha, Mahatma Gandhi en Margaret Thatcher.

Ze reflecteren een overtuiging die in onze cultuur langzaam maar zeker aan terrein wint: onze gedachten zijn krachtig, veel krachtiger dan we… denken.

Niet alleen ‘wie’ jij bent, maar ook wat je in je leven ‘aantrekt’ zou, veel meer dan veel mensen voor mogelijk houden, het gevolg zijn van je gedachten.

Deze ‘kracht van gedachten’ is een universele waarheid, zo weten we ook bij Taotraining – maar wel één van de meest onbegrepen én misbruikte van allemaal.

Anders gezegd: je gedachtekracht leren benutten is een cruciaal onderdeel van het proces van bewustzijnsontwikkeling.

Maar de lijn tussen enerzijds dit potentieel onbenut laten en het anderzijds misbruiken, is flinterdun.

Op de weg naar Wijsheid is het zaak die dunne lijn te bewandelen.

Je gedachten onderbenutten

Het veranderen van je gedachten als sleutel tot een gelukkiger leven en een betere versie van jezelf – het is een waarachtige belofte, en toch wordt ze zelden waargemaakt.

Deels omdat veel mensen niet willen en/of kunnen geloven dat het überhaupt kán.
Deels omdat maar weinig mensen begrijpen hoe hun gedachtekracht écht werkt.

Onwil

Vaak onbewust schrikt het idee van onze gedachtekracht ons af.

Want stel dat we via onze gedachten werkelijk de macht zouden hebben om de verantwoordelijkheid voor ons eigen leven in de hand te nemen en het volledig te (her)creëren in lijn met onze verlangens.

Dan kunnen we de verantwoordelijkheid voor wie we zijn, wat we doen, hoe we ons voelen en hoe we leven niet langer afschuiven op externe factoren.

Zeker als we niet helemaal gelukkig zijn met onszelf en ons leven, is het vaak veel ‘comfortabeler’ om dingen buiten onszelf te leggen – iets of iemand ‘de schuld’ te geven – dan het idee van onze gedachtekracht te aanvaarden.

Toch ligt in dit idee tevens onze ‘verlossing’. Het vertelt ons immers dat als we onze gedachten in constructieve zin veranderen, ‘wij’ en onze levens kunnen – en zullen! – mee-veranderen.

Ongeloof

Maar ook als mensen bereid zijn dit idee te aanvaarden, vinden ze dat op een intellectueel niveau vaak toch nog moeilijk. Ze willen het misschien wel geloven, maar kunnen het vaak niet goed.

Want het lijkt toch evident dat we een heleboel invloeden op ons leven niét in eigen hand hebben? De persoon die we zijn, onze acties, ervaringen en (kwaliteit van) leven, die kúnnen toch niet zo maakbaar zijn?

En als we die invloed al zouden hebben, dan ligt die macht toch zeker niet in onze gedachten? Kan zoiets ongrijpbaars als een gedachte werkelijk zo krachtig zijn?

Onbegrip

De hierboven beschreven (meestal onbewuste) weerstand & twijfels hebben, hoe begrijpelijk ook, een belangrijke consequentie: we laten de kracht van onze gedachten massaal on(der)benut.

En dat is doodzonde, want je gedachten hebben écht de macht om je leven te transformeren - en de wereld en passant ook.

Mits - en dat is een grote 'maar' - je weet wat je doet en hoe dat werkt.

Dat is waarom zelfs mensen die hun gedachtekracht kunnen aanvaarden en willen benutten, daar vaak niet in slagen: een gebrek aan kennis en inzicht.

Want je gedachten veranderen is niet zo simpel als het klinkt.

Met gewoon 'iets anders' denken - en die nieuwe gedachten, al dan niet via affirmaties en visualisaties, herhalen en bekrachtigen en zo 'de wet van de aantrekkingskracht' in werking stellen (zoals het standaard advies vaak klinkt) - kom je misschien wel ergens, maar haal je niet het onderste uit de kan; verre van.

(Waarom dat zo is, lees je in deel 2 van dit drieluik over de kracht van gedachten, over "De (on)zin van affirmaties"

Hoe dan wel?

Het antwoord op die vraag staat centraal in deel 3 van dit drieluik.

Maar in algemene zin begint het optimaal leren benutten van je gedachtekracht met vertragen - en eerst je basis op orde krijgen.

Je gedachten misbruiken

Want o wat is het gemakkelijk om onverantwoordelijk – d.w.z. onveilig, destructief – met je gedachtekracht om te gaan!

Bij velen die zich bezig houden met ‘manifesteren’ en ‘de wet van de aantrekkingskracht’, is er weinig bewustzijn op het belang van de thema's veiligheid en verantwoordelijkheid.

Datzelfde geldt vaak ook voor hun ‘spirituele’ leraren, mentale trainers, mindset coaches, self help goeroes enzovoort.

Wat zij prediken klopt op zich wel: hoe meer ‘juiste’ gedachten je hebt, hoe ‘beter’ je leven zal worden. Alleen lijkt bijna niemand goed nagedacht te hebben over wat de ‘juiste’ gedachten dan zijn.

Een cruciale, maar twijfelachtige aanname

Vrijwel alles wat over ‘de kracht van gedachten’ wordt gezegd en geschreven, is namelijk gebouwd op een impliciete, maar cruciale aanname: dat jij zelf wel weet wat ‘juist’ is.

Je mag dus helemaal zelf bepalen wat je gaat manifesteren. Maar is dat wel verstandig? Heeft de gemiddelde mens werkelijk inzicht in ‘het juiste’?

1. Weet jij wel wat ‘juist’ is voor jou?

Verreweg de meeste mensen die de kracht van hun gedachten proberen te benutten, richten hun vermogens op het vervullen van hun eigen 'behoeften' en het manifesteren van het leven dat zij zelf 'willen'.

Maar weet jij wel écht wat goed is voor jou?

Is wat je denkt te willen niet eerder een afspiegeling van je eigen ervaring van ‘tekort’?

Een interne leegte kun je nooit opvullen met uiterlijke vorm; het is de innerlijke ervaring van die leegte die je hebt te veranderen.

Pas vanuit een ervaring van ‘vol’ kun je – wellicht – iets zinnigs zeggen over wat je werkelijk wilt.

2. Kún je dat überhaupt weten?

Een tweede vraag die je jezelf kunt stellen: kún je überhaupt ‘weten’ wat goed is voor jou?

‘Jouw’ beperkte ‘wil’, al zou je hem oprecht doorgronden, staat in geen verhouding tot de grotere krachten die een mensenleven mede vormen.

De Tolteken spreken in dit kader wel van ‘Wil’ (met een hoofdletter), Indiase tradities spreken van karma en darma, bij Taotraining noemen we het Destiny.

Hoe je ze ook noemt, een taoïst streeft er altijd naar om zijn of haar leven niet zelf te ‘bedenken’, maar om zich (1) op te lijnen aan die grotere krachtvelden en (2) zich daar vervolgens helemaal aan over te geven.

Om vanuit deze 'opgelijnde overgave' het leven door zich heen te laten ontstaan, in plaats van zijn of haar 'wil' aan het leven op te leggen.

3. Juist voor wié?

Last but not least: al zou je werkelijk weten wat ‘goed’ is voor jou, dan is het maar zeer de vraag of ‘juist voor jezelf’ wel het juiste uitgangspunt is.

Want hoe zit het met ‘de ander’ en ‘het grotere geheel’?

Dit is misschien wel de grootste en meest fundamentele valkuil voor mensen die de kracht van gedachten willen benutten: misbruik maken van die kracht, dat wil zeggen die kracht benutten ten koste van iets of iemand anders.

Vaak gebeurt dat onbewust en zonder kwade intenties, maar dat maakt het niet minder schadelijk.

Een parkeerplek manifesteren

Om een uit het leven gegrepen maar alleszeggend voorbeeld te geven: het ‘manifesteren van een parkeerplek’ met de kracht van je gedachten.

Wat nu als een gehandicapte man of een hoogzwangere vrouw die plek eigenlijk nodig had?

Misschien lijkt het voorbeeld vergezocht en de schade die je ermee aanricht onschuldig. Maar hoe je het wendt of keert, feitelijk misbruik je in deze situatie macht, hoe kleinschalig ook.

Dit is het begin van een glijdende schaal die, als je niet heel goed oplet, vroeg of laat zal resulteren in een ‘schijntraining’. Waarbij je denkt dat je goed bezig bent, maar eigenlijk al lang de weg naar Wijsheid bent kwijtgeraakt.

De dwang op persoonlijk voordeel

Veel mensen denken tegenwoordig: ‘Zolang ík het maar goed heb, zolang het maar goed gaat met mij en de mijnen – mijn gezin, mijn familie, mijn vrienden, mijn voetbalclub, mijn bedrijfje, mijn land, mijn volk, mijn geld op de bank – ja, zolang ik maar veilig en comfortabel ben, ben ik happy.’

Het is dan ook op 'mij en de mijnen' dat ze hun gedachtekracht richten. Maar zó ontstaan uiteindelijk oorlog, hongersnood, discriminatie en slavernij.

Er zit een soort ‘ik ben belangrijker dan de rest van de wereld’ in dat niet getuigt van Wijsheid.

Integendeel, achter deze redenatie schuilt een gigantisch egoïsme.

Of beter geformuleerd: een dwang die is gericht op persoonlijk voordeel.

Stress

Ook deze dwang is vaak onbewust en komt meestal niet voort uit kwade intenties, maar uit... onveiligheid.

Rutger Bregman had gelijk toen hij schreef dat 'De meeste mensen deugen':

We zíjn heel liefde- en compassievolle wezens - onder één belangrijke voorwaarde: zolang we ons veilig voelen.

Zodra dat verandert - en dat gebeurt sneller dan je wellicht denkt, namelijk elke keer dat je stress ervaart - vervallen we in basaal gedrag, gericht op 'overleven'.

Dan zijn we niet meer in staat om verder dan 'mij' en 'de mijnen' te denken, aan het grotere geheel. Met alle gevolgen van dien.

Het dunne spoor: win-win-win

Als het gaat om het benutten van je gedachtekracht, is het uitgangspunt en de leidraad bij Taotraining daarom altijd "win-win-win".

Dat wil zeggen dat het constructief moet zijn voor jezelf én voor je naasten én voor het grotere geheel.

Het is dit vermogen - dat dus enkel kan ontstaan vanuit een fundament van 'veiligheid' - dat we bij Taotraining Wijsheid noemen.

En als het al twijfelachtig is dat je weet wat 'juist' is voor jezélf, dan moet het wel glashelder zijn dat het ronduit onmogelijk is om het 'juiste' op deze drie niveaus tegelijkertijd te weten.

Anders gezegd: niemand heeft de kennis, noch het overzicht om Wijsheid 'te bedenken'.

Wat natuurlijk ook wel blijkt als je eens goed om je heen kijkt: de wereld staat in brand en we lijken niet bij machte om dat duurzaam bij te sturen.

Het bewustzijn van onze gedachtekracht mag dan aan het groeien zijn, het heeft de mensheid als geheel vooralsnog bar weinig gebracht. Je zou bijna zeggen: integendeel.

Het is de hoogste tijd dat daar verandering in komt.

Hoe je dan wél de 'juiste', Wijze (win-win-win-)gedachten kunt laten ontstaan, als je ze 'zelf' niet kunt bedenken?! Dat lees je in deel 3 van dit drieluik, dat we binnenkort publiceren. In deel 2 gaan we, bij wijze van voorbereiding, eerst nog dieper in op de zin en onzin van 'affirmaties'.