De natuurwetten van bewustzijnsgroei

Verbindingskracht
Bewustzijn is verbindingskracht. Bewustzijn kan dus – per definitie – enkel groeien als het zich ergens mee verbindt. Zoals een baby zich verbindt met de papa en mama. Zoals twee geliefden zich verbinden met elkaar. Zoals een student zich verbindt met zijn interessegebied. En een ondernemer met zijn missie, bedrijf en collega’s.

Efficiënte groei
Al deze verbindingen leiden tot bewustzijnsgroei. Maar wil je de groei efficiënt maken. En voorkomen dat de groei vroeg of laat stagneert. Dan is ‘verbinden’ alleen niet voldoende. Wat nog veel belangrijker is: hoe je de verbinding vormgeeft. Hoe je die vorm in de loop van de tijd laat evolueren. En welk (natuurlijk) ritme je daarin volgt. Dit is wat de natuurwetten van bewustzijnsgroei beschrijven.

Dag en nacht
‘Natuurwetten’ zijn de wetmatigheden die de natuur volgt. Een (heel simpel) voorbeeld van zo’n natuurwet is het ritme tussen dag en nacht. Overdag is het licht, ‘s nachts is het donker, en daarom zijn de meeste mensen overdag actief en liggen ze ‘s nachts in bed. Zo zijn er véél natuurlijke wetten en principes die je als mens kunt volgen – of niet.

Voorrecht en valkuil
Want dat is zowel het voorrecht als de valkuil van de mens: die keuze hebben we. Een boom kan er niet voor kiezen om midden in de winter nieuwe blaadjes te laten groeien, noch om zijn frisse lentegroen al in het voorjaar te laten verkleuren en verdorren. Wat ons mensen misschien wel uniek maakt: dat we het vermogen hebben om de natuur de rug toe te keren en ons ‘eigen’ ding te doen.

Consequenties
Waar we echter geen keuze in hebben: dat deze keuze destructief kan uitpakken. Want of je het nu leuk vindt of niet, wij mensen zijn natuur, en de natuurwetten en –principes hebben invloed op ons. Je kunt ervoor kiezen ze niet te volgen, maar dat heeft consequenties. Denk bijvoorbeeld aan de mensen die het natuurlijke ritme van dag en nacht niét volgen, bijvoorbeeld omdat ze ‘s nachts moeten werken: op de lange termijn verstoren zij hun natuurlijke bio-ritme en ondermijnen ze hun gezondheid.

Vier tot zeven jaar
Terug naar ons bewustzijn. Een natuurlijk proces van bewustzijnsgroei bestaat uit verschillende fasen. Elk van deze fasen duurt zo’n vier tot zeven jaar en in totaal zijn het er zeven, met elk een eigen functie en vorm. Kijk je door deze bril naar de ontwikkeling van een mens, dan ben je dus niet al volwassen op je achttiende, maar pas na zeven cycli van vier tot zeven jaar, ergens tussen je acht-en-twintigste en je negen-en-veertigste (!) dus.

Gouden jubileum
Het inzicht in deze cycli is veel breder toepasbaar dan enkel de ontwikkeling van een mensenkind. Zo volgt de ontwikkeling van een pasgeboren baby tot een volwassen man of vrouw precies dezelfde patronen als de ontwikkeling van een prille liefdesverhouding tot een gouden liefdesrelatie. (Een taoïstisch koppel zal hun gouden jubileum niet na 50 jaar vieren, maar als ze alle zeven stadia hebben doorlopen.) Deze ontwikkeling op zijn beurt is één op één te vergelijken met hoe je een bepaalde interesse dan wel vaardigheid door-ontwikkelt tot absoluut meesterschap. Dit ritme kun je ook weer herkennen in de natuurlijke ontwikkeling van organisaties en de werkrelaties daarbinnen. Zo zouden we nog lang door kunnen gaan, maar het punt dat we willen maken: dat we het hier hebben over universeel toepasbare wetten, relevant voor alle processen van bewustzijnsgroei.

Symbiose
Neem de eerste fase van natuurlijke ontwikkeling: de fase van ‘symbiose’. Veel mensen krijgen al jeuk als ze dat woord alleen nog maar horen. Ze worden er ongemakkelijk van. Want symbiose betekent toch absolute afhankelijkheid? In onze cultuur wordt ons juist geleerd onafhankelijk te zijn! Vanuit een natuurlijk perspectief is symbiose echter bijzonder constructief. Sterker nog: het is de eerste stap van, de voorwaarde voor en het fundament onder elk gezond en duurzaam proces van bewustzijnsgroei.

Gezonde hechting
Kijk maar naar een pasgeboren baby: die ontwikkelt enkel een gezonde hechting als het de eerste levensjaren in volledige symbiose met tenminste één ouder is. Ook een gezonde liefdesrelatie start in symbiose: partners moeten zich volledig verbinden, helemaal in elkaar opgaan, om elkaar daarna op gezonde wijze terug meer los te kunnen laten. Ook de weg naar meesterschap begint op deze wijze: je helemaal onderdompelen in een bepaald onderwerp, je volledig specialiseren, is ook een vorm van symbiose tussen jou en je interessegebied. En idem voor de start van een succesvolle onderneming: de founders van een start-up werken dan intens – symbiotisch! – samen aan het realiseren van een gedeelde missie.

Seven year itch
Ook de grenzen van vier tot zeven jaar ervaren we vaker – zij het meestal onbewust – dan je in eerste instantie misschien denkt. Waarom laten we onze kinderen vanaf vier jaar naar school gaan en start de leerplicht bij vijf? Omdat we ergens wel weten dat ze dan langzaam maar zeker klaar zijn om uit de symbiose met mama en/of papa te gaan, hun tweede ontwikkelingsfase in. Dat ze daarna zes jaar naar de lagere school gaan en vervolgens vier tot zes jaar naar de middelbare school, past ook binnen dit beeld. En waarom hebben zoveel stellen last van de seven year itch, het fenomeen dat veel liefdesrelaties na pakweg zeven jaar in zwaar weer belanden? Omdat de symbiotische fase nu op natuurlijke wijze ten einde komt, waardoor er in de dynamiek tussen geliefden logischerwijs veel verandert.

Loslaten zonder elkaar in de steek te laten
Inzicht in deze natuurwetten is er nauwelijks in onze cultuur, met alle gevolgen van dien. Liefdeskoppels die ervaren dat ze na pakweg zeven jaar uit de symbiose gaan, denken nu vaak dat er iets mis is. Het logische gevolg: dat veel relaties in deze fase op de klippen lopen. Wat nu als we geleerd zouden hebben dat het volstrekt gezond is dat je als stel na zeven jaar een tweede, nieuwe fase van je relatie in gaat? Een fase waarin het natuurlijk is dat je elkaar als partners wat loslaat (zonder elkaar in de steek te laten!) en behoefte hebt aan meer vrijheid (zonder uit verbinding te gaan!)? Kennis van deze ontwikkelingsfasen had talloze koppels veel onzekerheid, spanning en (relatie)leed kunnen besparen.

Onverbiddelijk en ondersteunend
Natuurwetten zijn onverbiddelijk – als je ze niet kent en er dus niet naar leeft – maar ook krankzinnig ondersteunend – als je dat wel doet. Sommige mensen doen dat als vanzelf, ‘van nature’. Voor anderen is dat minder vanzelfsprekend. Maar het goede nieuws is: iedereen kan het leren. In ons huidige schoolsysteem is daar geen ruimte voor. Gelukkig zijn er ook talloze mysteriescholen – en Taotraining is er daar één van – waar dit leerproces centraal staat.

Terug naar je ware natuur
Taoïstisch trainen zou je heel goed kunnen duiden als het bewandelen van twee (parallelle) sporen:

1. het zorgvuldig in kaart brengen van de wetten en de principes die de natuur volgt; want inzicht in de natuur = inzicht in jezelf en je eigen functioneren
2. het toepassen van dat inzicht, oftewel: jezelf volledig oplijnen aan die wetten en principes, zodat je steeds natuurlijker wordt.

Onderdeel van dat tweede proces is alle onnatuurlijke stukken in jezelf stap voor stap afleggen. Totdat er enkel overblijft wat je werkelijk bent: je ware natuur. En je voor de volle 100% vanuit die natuur kunt leven.