Ik besloot op mijn vijftiende
dat ik 'tovenaar' wilde worden.
Sindsdien - inmiddels meer dan 50 geleden - heb ik me full time verdiept
in de magisch-realistische kennis en tools
van talrijke mysteriescholen.
En als er in die halve eeuw één ding is wat ik geleerd heb
- kennis die ik terug wil brengen naar het Westen -
dan is dat…
het failliet van ‘je best doen’ op wilskracht,
plus: het superieure alternatief.
Verderop meer over dat alternatief,
maar eerst het failliet:
Natuurlijk, soms kan wilskracht jou
op de korte termijn ergens brengen.
En in bepaalde situaties kan wilskracht
- zij het kortstondig! - zelfs nodig zijn,
en soort van gezond:
Als je vastzit in apathie...
Als je beweging moet forceren
om los te komen....
Maar op de lange termijn?
Dan is wilskracht een botte bijl.
Onhandig. Uitputtend.
Niet duurzaam.
Noch vervullend.
Wilskracht is namelijk
niet alleen krachtig,
maar ook verkrampt.
Wilskracht is zo krachtig,
omdat het in jouw systeem
een (subtiele) stressreactie triggert.
Wilskracht is immers jezelf forceren,
(lichtjes) onder druk zetten,
en gaat per definitie
gepaard met de nodige spanning:
Je zet je ergens toe.
Je moet iets van jezelf.
En als het even niet lukt,
druk je harder.
Duw je door.
Sluit je iets af
- vaak je gevoel,
je lichaam, je adem -
om ergens doorheen te komen.
Dat voelt misschien als ‘doelgericht’
of ‘gedisciplineerd’.
Maar wat er intussen écht gebeurt,
is dat je subtiel in de stress schiet.
En ja, stress is activerend,
in beweging brengend,
maar (langer dan 20 minuten)
ook beschadigend.
Langzaam maar zeker,
raak je vermoeider.
Meer gespannen.
Leeg.
En op een dag merk je
dat het niet meer werkt.
Dat wilskracht jou misschien wel
dichterbij je 'doelen' heeft gebracht,
maar verder van jezelf.
Op mijn pad van tovenaarsleerling
heb ik ontzettend veel geleerd,
maar de belangrijkste lessen
gaan precies hierover:
Hoe je een waarde- en
betekenisvol leven leiden
- voor jezelf,
voor je dierbaren
en voor het grotere geheel -
zónder jezelf geregeld aan te sporen,
te forceren of over je grenzen te duwen.
Hoe je kunt leren verschijnen
op de plekken waar je hebt te zijn
(NB: dat is vaak op andere plekken
dan je zelf had kunnen bedenken :-) ),
en daar 'gewoon' het juiste doen.
De taoïsten noemen dat: Wu Wei,
oftewel 'de kunst van het niet-doen'
Niet-doen betekent niet dat je passief wordt,
of dat je je terugtrekt uit het leven.
Niet-doen betekent: niets forceren.
Niet in actie komen vanuit
'je best doen', wilskracht of stress.
Maar handelen vanuit ontspanning,
een innerlijke stuwing,
emotioneel evenwicht,
weldenkendheid en Wijsheid.
Wat er dan ontstaat is een
nieuwe kwaliteit van handelen:
moeiteloos, vanzelfsprekend,
natúúrlijk.
Alsof het leven zich
door jou heen beweegt.
Zonder duwen.
Zonder trekken.
Zonder schade.
Je verschijnt waar je 'hebt te' zijn
(NB: dat is vaak op andere plekken
dan je zelf had kunnen bedenken :-)).
Je zegt wat gezegd wil worden.
Je doet wat gedaan wil worden.
En dat voelt... niet als inspanning,
maar als aanwezigheid.
Je doét niet je best,
je bént je best.
Stap één in deze transformatie?
Stoppen met ploeteren.
Niet alleen met het grote duwen,
maar ook met het subtiele aanspannen,
met het stille forceren dat je misschien
al lang als ‘normaal’ bent gaan zien.
Hoe je dat doet?
Dat leer ik je met alle liefde
tijdens het gratis webinar 'met Zachte Ogen'
op dinsdagavond 20 mei.
Ik neem je die avond mee in
stukjes magisch-realistische kennis
én concrete, praktische tools
die ik leerde bij de taoïstische "Interne Alchemisten”.
Meer specifiek zul je leren over:
Op dinsdagavond 20 mei is het aan jou, als je wilt.
Als het aan mij ligt, heb ik je er heel graag bij -
want de wereld heeft dringen meer ontspannen, veilige mensen nodig."
Vul hieronder je naam en (beste) e-mailadres in om jezelf te registreren voor het webinar. Het webinar vindt plaats op dinsdagavond 20 mei, van 20.00 tot 22.00 uur. Deelnemen is gratis. Na aanmelding krijg je direct een bevestigingsmail met Riverside-link. Kun je er niet live bij zijn? Na afloop krijg je een link naar de replay.