Ik kan me voorstellen dat het wat mentaal kan overkomen. Zelf heb ik heel lang geworsteld met het idee van 'stilte'. Alle mentoren en mentrixen, boeken en bronnen, in allerlei verschillende discipline"s en inwijdingen, spreken over de innerlijke dialoog tot stilstand brengen, de stilte leren ervaren, je overgeven aan stilte.

En ik maar zoeken naar STILTE. Tot op een dag het kwartje viel en ik het ervoer. Tot mijn verwondering was stilte helemaal niet stil. Integendeel, het was oorverdovend luid! Bij de eerste stap van 'in I komen' maak je je ogen zacht. Bij de tweede stap activeer je de stilte. Wat ik nooit begreep was dat er in stilte geen sprake is van de afwezigheid van geluiden. Stilte is datgene wat tussen de geluiden in bestaat. Elk geluid dat de werkelijkheid voortbrengt, niet één uitgesloten, onderscheidt zich van alle andere geluiden, omdat tussen elk geluid stilte bestaat. Vandaar de uitdrukking: 'Als je in 'I' bent kun je op honderd meter afstand de vleugelslag van een vlinder horen.

Stilte kent geen grenzen, het is oneindig. Maar in die oneindigheid raakt het alle geluiden aan. Vandaar dat oorverdovende geluid dat hoort bij het ondergaan en ervaren van stilte. Let op, je hebt niet alleen uiterlijke geluiden maar ook innerlijke geluiden, zoals emoties en gedachten. Ook die leer je aanraken vanuit stilte. Als je in I gaat en in de war raakt door het geluid van je denken is dat dankzij de stilte. Probeer dat blijvend te ervaren, en opeens maakt dat het niet meer mentaal. Uiteindelijk ontdek je dat denken ook alleen maar een geluid is en dat het de stilte is waar het om gaat!