Er zijn twee redenen om tijdens de Nei Dan Kung trainingen met functionele stilte te werken en er is één goede reden om het niet te doen. Voor de duidelijkheid, functionele stilte is wat anders dan absolute stilte. Bij functionele stilte zoals bv. tijdens de lunch kun je gewoon 'goedemiddag' zeggen tegen iemand, of 'dankjewel' als dat zo uitkomt. Je kunt ook gewoon 'eet smakelijk' zeggen of 'kun je mij de mayonaise aangeven?' Verder praat je nergens over. Niet over de thema's of meditaties, niet over de nieuwe caravan van je broer, gewoon nergens over. We eten dus in een kalme, behoorlijk stille omgeving.

Waarom? Allereerst: de zaal van het ISVW is vrij groot en heeft niet zo'n goede akoestiek. Het is gewoon heel vermoeiend als 75 mannen en vrouwen door elkaar heen praten. Ten tweede: de helft van de mensen verwerken dat wat ze zojuist geleerd en meegemaakt hebben het best in stilte. De andere helft verwerkt het zojuist meegemaakte juist door erover te praten. Die kunnen na het eerste half uur waarin we in stilte eten hun gang gaan. Het gaat erom dat je leert met 'zachte ogen' de werkelijkheid aan te raken. Voor de lawaaimakers vraagt dat een kleine inspanning. En voor de stillen evenzo.

Dat is geen eenvoudige vraag. Als je uitzoomt, kun je ervan uitgaan dat als er maar één werkelijkheid is er ook maar één inwijdingspad naar Realisatie is. Vanuit die optiek is iedere gerealiseerde hetzelfde, of dat nu via de Tao gaat of via de Advaita, via Winti dan wel Voodoo. Maar er bestaan oneindig veel verschillende interpretaties van die ene werkelijkheid, met als gevolg dat er ook verschillende paden en inwijdingen zijn. Als je wat meer inzoomt, zou je kunnen zeggen dat een hoge ingewijde taoïstische man of vrouw een fenomenale seksuele transformatie heeft ondergaan en aldus een evenzo fenomenaal regenererend immuunsysteem heeft, naast een groot hartvuur en een krachtig non-polair vermogen. Een hoge ingewijde  in de Advaita traditie zal een beduidend minder ontwikkeld vermogen hebben als het om seksuele transformatie gaat en dus ook een minder groot genererend vermogen. Maar het zou wel goed kunnen dat zijn non-polaire vermogens krachtiger zijn ontwikkeld dan bij zijn op vergelijkbaar niveau werkende taoïstische collega. Je kunt bij elke esoterische stroming op deze manier inzoomen. Leuk om te doen!

De vijf vormen zijn: Psychose, Verwarring, Specialisme, Wijsheid en Realisatie.

De vijf delen ofwel elementen zijn: Water, Hout, Vuur, Aarde en Metaal.

De elementen (delen) hebben in elk van de vijf bewustzijnsvormen een totaal verschillende interactie en dat maakt ook dat je die vijf goed kan onderscheiden.

Bij Psychose verliezen de vijf delen hun samenhang. Ze vallen uit elkaar en kunnen derhalve geen eenduidige herinnering opbouwen.

Bij Verwarring is er wel samenhang, maar in die samenhang heeft elk van de vijf elementen een ander idee. Ze vechten als het ware met elkaar.

Bij Specialisme zijn de vijf delen binnen het gebied van het specialisme een eenheid. Maar ze betalen daarvoor een prijs door buiten dat gebied vooral in Verwarring te zijn of - meestal - Psychotisch te worden. Dit wordt geïllustreerd door het archetypische beeld van de verstrooide professor.

Bij Wijsheid ontstaat eenheid vanuit het midden. De vijf delen vormen samen een midden. Dat is de Parel. Vanuit Wijsheid gaat Realisatie groeien. Vanuit het midden ontstaat als gevolg van de juiste training een uitdijende kracht waar bij de vijf delen uiteindelijk met elkaar versmelten en de Werkelijkheid als geheel ervaren kan worden, in volledig bewustzijn.

Er zijn twee redenen om tijdens de Nei Dan Kung trainingen met functionele stilte te werken en er is één goede reden om het niet te doen. Voor de duidelijkheid, functionele stilte is wat anders dan absolute stilte. Bij functionele stilte zoals bv. tijdens de lunch kun je gewoon 'goedemiddag' zeggen tegen iemand, of 'dankjewel' als dat zo uitkomt. Je kunt ook gewoon 'eet smakelijk' zeggen of 'kun je mij de mayonaise aangeven?' Verder praat je nergens over. Niet over de thema's of meditaties, niet over de nieuwe caravan van je broer, gewoon nergens over. We eten dus in een kalme, behoorlijk stille omgeving.

Waarom? Allereerst: de zaal van het ISVW is vrij groot en heeft niet zo'n goede akoestiek. Het is gewoon heel vermoeiend als 75 mannen en vrouwen door elkaar heen praten. Ten tweede: de helft van de mensen verwerken dat wat ze zojuist geleerd en meegemaakt hebben het best in stilte. De andere helft verwerkt het zojuist meegemaakte juist door erover te praten. Die kunnen na het eerste half uur waarin we in stilte eten hun gang gaan. Het gaat erom dat je leert met 'zachte ogen' de werkelijkheid aan te raken. Voor de lawaaimakers vraagt dat een kleine inspanning. En voor de stillen evenzo.

Bespiegelingen hierover vragen om een zorgvuldige keuze van woorden. Zoals we nu weten bestaat bewustzijn uit vijf verschillende toestanden (Psychose, Verwarring, Specialisme, Wijsheid of Inwijding, Realisatie). De vraag is hoe een mens zich hiertoe verhoudt. Als je streeft naar Realisatie gebeurt dat niet via het vermijden van de andere vier toestanden, maar via het toe-eigenen ervan. Vanuit dat perspectief is het dus onmogelijk om Realisatie (volledig bewustzijn) te bereiken als je Inwijding overslaat. En Inwijding, dat is zeker waar, brengt onvermijdelijk pijn met zich mee. Bewustzijn is dus niet pijnvrij. Omdat dit zo moeilijk te verdragen is, zie je veel mensen toch kiezen voor verdoving of 'numbness'. Daarmee wordt de pijn minder intens ervaren, maar het is ook een soort stilstand in de ontwikkeling van het bewustzijn.Er is volgens mij eigenlijk geen alternatief. Streven naar bewustzijnsgroei en ontwikkeling is uiteindelijk mijns inziens de beste optie. Al staat het eenieder uiteraard vrij daar anders over te denken en/of zijn of haar eigen pad te lopen.

Hoe ik met pijn omga? Mijn grapjes, als onderdeel van de overdracht en mijn manier van doen, zijn daar deels een antwoord op. Zonder humor is het verdragen van Psychose en Verwarring niet te doen. Daarnaast is humor een manier om al te erge pijn te dempen en bewustzijnsontwikkeling te remmen. Dit is derhalve een spanningsveld. Ook weer één waarin iedereen zijn of haar eigen keuze in moet maken. Het is ook waarom je bij afbeeldingen van de Boeddha vaak zowel een traan in de ogen ziet als een glimlach om de mond. Humor en pijn zijn eigenlijk twee kanten van dezelfde medaille.

Affiniteit wil zeggen dat je een besef hebt van wat je natuurlijke aanleg is. Iedereen heeft een tendens in de richting van de Witte Zuil ofwel het Hoge Pad, de Zwarte Zuil ofwel het Onderste Pad, of het pad daartussenin, het Middelste Pad. Wat dit precies betekent, wordt in de Taotraining nauwkeurig uitgelegd.  Het heeft te maken met de manier waarop je kennis tot je neemt. Als je dit steeds helderder krijgt voor jezelf kun je op zoek gaan naar evenwicht in je ontwikkeling. Veel mensen van het Middelste Pad zijn vaak hun hele leven in verwarring. Mensen van het Onderste Pad kunnen maar moeilijk uitleggen wat ze kunnen en nastreven. Veel mensen van het Hoge Pad blijven te rationeel en worden 'studeerkamergeleerden'. Het is belangrijk om je natuurlijke aanleg te kennen en te gebruiken, maar ook de andere twee manieren van leren te onderzoeken.

Bij verlichting wordt gesproken over en gestreefd naar de dood van het Ego. Verlichting is een term die met name in de yoga traditie van India gebruikt wordt. In het taoïsme wordt gesproken over onsterfelijkheid, waarbij meer gestreefd wordt naar een gezond Ego. Een gezond Ego zorgt voor een juist waak-slaapritme, gezonde eetgewoontes, het maken van de juiste partnerkeuze en het op een goede manier omgaan met andere mensen. Weldenkendheid en emotionele balans zijn hierbij het anker. Het Ego hoeft dus niet dood.

Het is wel zo dat je bij diepere lagen van de training zult merken dat de intensiteit van in het Hier en Nu zijn gaat toenemen en dat dit zeker van invloed is op het Ego of op ons gevoel van identiteit. Het Ego -mits gezond - is daar echter geen belemmering voor.

Deze uitspraak hangt samen met de vijf verschillende toestanden van het bewustzijn: Psychose, Verwarring, Specialisatie, Inwijding of Wijsheid en Realisatie. Vaak speelt met name de eerste toestand Psychose een rol in verband met het wel of niet laten ontstaan van kinderen. Eén van de meest belangrijke beslissingen die een mens ooit kan maken in zijn of haar leven is het verwekken van kinderen. En van alle beslissingen wordt deze vaak het minst weldenkend genomen. Als het goed is ontstaat een kind vanuit liefde. Maar veel mensen halen 'dwangneurose' en 'liefde' door elkaar. Vandaar dat er zoveel kinderen zijn op deze aarde waar niemand van houdt. Liefde is moeilijk te verdragen en vraagt veel training. Psychose is ook een toestand waar ons DNA, in een slinks samenspel met de hormonen, handig gebruikt van maakt om de genen door te geven. Echter, vergis je niet. Bewustzijn zou je goed kunnen vertalen als 'liefde'. En aangezien we nu weten dat Psychose onderdeel is van ons bewustzijn, is Psychose dus ook een onderdeel van liefde.

Je zou 'meer trainen in de Witte Zuil dan goed voor je is' wel kunnen vergelijken met 'teveel in je hoofd zitten' en dus het contact met het lichaam verliezen: het vermogen om gezond en natuurlijk te zijn. Zo zou je 'meer trainen in de Zwarte Zuil dan goed voor je is' kunnen vergelijken met 'teveel in je lichaam zitten' waarbij je het contact met je hoofd verliest: het vermogen om te begrijpen en bewust te zijn. De natuur zelf bestaat geheel en al uit Zwarte en Witte Zuil. Elk plantje komt voort uit het 'lichtloze' van moeder Aarde en zoekt vervolgens contact in de Witte Zuil met vader Zon. Je zou de Zwarte Zuil heel goed als het trainen van je contact met de Aarde kunnen omschrijven, met Voeding. Het trainen van de Witte Zuil zou je dan kunnen zien als het trainen van je contact met de Zon, met Inspiratie. Doorschieten in een van beide brengt altijd balansverstoringen teweeg.

Nee, dat kun je niet helemaal zo naast elkaar leggen. De vraag is wel 'tracker-achtig'. Goed om dat te registreren. Daarnaast is het best een ingewikkelde vraag. Ik gebruik natuurlijk allerlei metaforen en beelden om de interne alchemie aan de praat te krijgen. Maar 'woorden' zijn lastig als je ze te letterlijk neemt. Maar je kunt niet de Witte Zuil gelijk leggen met het Uiterlijke Landschap en de Zwarte Zuil met het Innerlijke Landschap. In het Uiterlijke Landschap heb je Witte Zuil en Zwarte Zuil kanten. En evenzo in het Innerlijke Landschap. In het Uiterlijke Landschap bezig zijn met de Zwarte Zuil is bijvoorbeeld eten. Eten, voeding, komt voort uit het 'lichtloze' (de grond onder onze voeten). Het 'snappen wat je eet', of, 'snappen hoe je eet' is meer Witte Zuil van het Uiterlijke Landschap. Zo kun je zoeken naar meer voorbeelden.

Om te beginnen zit iedereen in de Storm. Of je nu Lärm bent of een neiging hebt tot Beruhigung of Erkenntnis of alle persoonlijke variaties daartussenin. In de Storm zitten is dus algemener dan in Lärm zijn. Je reageert wel anders op het in de Storm zitten als je een voorkeur voor de Witte Zuil of de Zwarte Zuil hebt, of daar juist tussenin zit. Een Lärm-persoon ervaart de interactie met de Storm heel direct. De heftigheid ervan komt dan direct en ongefilterd binnen in het hart. Het lijkt op een vorm van verbranden. Witte Zuil-mensen zetten een concept tussen hun interactie met de Storm en het hart. Ze denken het te kunnen bezweren met theorie. Zwarte Zuil-mensen ontkennen het bestaan van de Storm. Ze doen gewoon alsof er niets aan de hand is. Op het eerste gezicht lijkt het altijd slimmer om vanuit de Witte Zuil of vanuit de  Zwarte Zuil te reageren. Op termijn is Lärm echter de enige juiste manier van leven. Echter: het is niet de bedoeling om verslaafd te raken of te zijn aan de heftige emoties die een Lärm-er vaak ervaart.

Hier gaan we in de training nog dieper op in.

Wanneer we leren werken met de Parel ontstaat er een nieuwe vorm van bewustzijn, een soort tweede perceptie vanuit onszelf. De perceptie van de Parel is non-polair en neutraal. Onze dagelijkse perceptie is polair en geladen met aannames van persoonlijke en culturele aard. Door het trainen van de Parel, de non-polaire perceptie, wordt het mogelijk om gedurende korte momenten voorbij de polaire perceptie te kijken. Op die momenten kan het polaire bewustzijn in een staat van verwarring terechtkomen, vaak kort en licht, maar niet minder indrukwekkend. Dat noemen we Psychose. Dit is dus een andere definitie dan de gangbare definitie van psychose.

Langzaam maar zeker leren we Psychose beleven en waarderen als een onmisbaar onderdeel van de opbouw van het bewustzijn. Het gaat erom te leren ingrijpen in die psychotische ervaring, wat wil zeggen dat je de ervaring zelf herkent als een psychotische ervaring en niet als de werkelijkheid zelf. Daar is een krachtige emotionele balans voor nodig, alsmede een heldere state of mind. Tegelijkertijd is hier ook zachtmoedigheid voor nodig. Dat is de reden dat we veel met de nieren werken, om de angst en spanning te verminderen en toegang te krijgen tot die zachtmoedigheid, waarmee we zonder angst naar onszelf en de werkelijkheid durven kijken. Psychose is in deze dus geen ziekte of iets dat verkeerd is, maar een staat van bewustzijn die als zodanig herkend kan worden en waarbij je vervolgens een wijze, zachtmoedige keuze kunt maken welke vorm van bewustzijn je prefereert.

Psychose wordt doorgaans gezien als iets wat ons kan overkomen onder extreme omstandigheden. Die extreme omstandigheden kunnen zijn: psychische kwetsbaarheid in geval van schizofrenie, borderline of bipolaire stoornissen, maar ook overspannen zijn, ijlen (bij koorts), bewustzijnsveranderingen bij het gebruik van substanties, hallucinaties en illusies als gevolg van ernstige vormen van stress (marteling en/of levensbedreigende situaties), ernstige depressie na een geboorte, psychische stoornissen als gevolg van dehydratie en demineralisatie, etc.

In het taoïsme ziet men het wat anders. Ten eerste: psychose is niet een bewustzijnstoestand die alleen voorkomt in bovengenoemd rijtje, maar het is een permanente en onlosmakelijke staat die in het geheel van ons bewustzijn thuis hoort en bovendien een functie heeft die cruciaal is of kan zijn. Zij zien het dus allesbehalve als iets wat we willen vermijden, of wat alleen ontstaat onder extreme omstandigheden. Psychose is bij iedereen die bewustzijn heeft iets wat permanent aanwezig is, permanent van invloed is op onze beslissingen en dient niet vermeden maar juist begrepen en omarmd te worden.

We gaan hier in toekomstige trainingen nog veel dieper op in, maar globaal wordt binnen het taoïsme bewustzijn gezien als een samenspel tussen de vijf energiefasen of elementen. Vaak allereerst genoemd als de essenties van Water, Hout, Vuur, Aarde en Metaal. Als deze vijf energiefases bij een bepaald onderwerp in harmonie samenwerken spreken we over Specialisme. Als deze vijf elementen onderling disharmonie ervaren, dan spreken we over Verwarring. Als de vijf energiefases geheel en al ophouden met onderling contact houden, dan spreken we over Psychose.

Voor alle duidelijkheid: het uiteenvallen of niet communiceren van de vijf energiefases is dus iets wat bij ieder wezen met bewustzijn een permanent karakter heeft. Niet alleen bij mensen die gezien worden als psychisch ziek, maar bij iedereen.